Ανακαίνιση Εξοχικής Κατοικίας στη Μύκονο

Για το έργο της διαμόρφωσης της εξοχικής κατοικίας στη Μύκονο, το ζητούμενο ήταν ο σχεδιασμός ενός φιλόξενου σπιτιού που να διαθέτει στοιχεία της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής των αγροικιών, προσαρμοσμένα, όμως, στις σύγχρονες και εξατομικευμένες ανάγκες των ιδιοκτητών του. Πρόκειται για ένα νεαρό ζευγάρι, το οποίο, μαζί με την κατοικία, ζήτησε να δημιουργηθεί και ένας ημιαυτόνομος ξενώνας.

Η περιοχή στην οποία βρίσκεται είναι μακριά από τη Χώρα, σε ένα ήσυχο σημείο, απομονωμένο και υπερυψωμένο. Χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης τοποθεσίας είναι οι γνωστοί διατηρητέοι βράχοι του νησιού καθώς και η κλίση του εδάφους, με κατεύθυνση προς τη θέα. Η διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου δεν είναι πυκνή, αντιθέτως, ακολουθώντας την ελεύθερη τοποθεσία των βράχων, δημιουργήθηκαν αντίστοιχα μονοπάτια με μικρές στάσεις, κάθε μία από τις οποίες εξυπηρετεί διαφορετική λειτουργία.

Με γνώμονα τις ανάγκες των ιδιοκτητών και τη μορφολογία του περιβάλλοντα χώρου, η ομάδα μας ακολούθησε δύο βασικούς σχεδιαστικούς άξονες: αφενός την εσωστρέφεια και την ιδιωτικότητα που επιθυμούσε το νεαρό ζευγάρι για τον χώρο του, αφετέρου τη χρήση γήινων, ματ και θερμών χρωμάτων.

Για να επιτευχθεί η εσωστρέφεια, στην ογκοπλασία του κτηρίου σημαντικό ρόλο διετέλεσαν δύο βράχοι οι οποίοι βρίσκονται σε μικρή, σχετικά, απόσταση μεταξύ τους. Χρησιμοποιήθηκαν, λοιπόν, ως ένα πρώτο όριο μεταξύ του εκτεθειμένου περιβάλλοντα χώρου και της κατοικίας, δημιουργώντας έναν μικρό ενδιάμεσο χώρο, έτσι ώστε να μην αποκαλύπτεται απευθείας η είσοδος της κατοικίας με το που εισέρχεται κανείς στο οικόπεδο. Σε δεύτερο στάδιο, το κτίσμα «αγκαλιάζει» τη μικρή αυλή που βρίσκεται προς την πλευρά της θέας προσανατολίζοντας τα κυρίως ανοίγματα προς αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας την αίσθηση μιας εσωτερικής αυλής.

Ο ξενώνας αποφασίστηκε να είναι ημιαυτόνομος με σκοπό την εξασφάλιση της ιδιωτικότητας του ζευγαριού και των φιλοξενουμένων, χωρίς όμως να αποτελεί ξεχωριστό, αποκομμένο κτίσμα. Για να επιτευχθεί αυτό, η σχεδιαστική ομάδα δημιούργησε ξεχωριστές εισόδους για την κύρια κατοικία και τον ξενώνα και ένωσε τις δύο αυτές λειτουργίες του κτίσματος με ένα μικρό εσωτερικό αίθριο, το οποίο τα ενοποιεί μεν, αλλά συγχρόνως προσφέρει και την απαραίτητη απόσταση μεταξύ τους.

Εσωτερικά, δημιουργήθηκαν χώροι που εξυπηρετούν όλες τις βασικές χρήσεις που απαιτεί μια κατοικία: σαλόνι, κουζίνα, μπάνιο, υπνοδωμάτιο και ξενώνας.

Η αίσθηση της κυκλαδίτικης παραδοσιακής κατοικίας-αγροικίας αποδόθηκε μέσω της απλότητας των χώρων, καθώς και των θερμών και γήινων χρωμάτων και υλικών που χρησιμοποιήθηκαν εσωτερικά. Επίσης, επιλέχθηκαν μικρές αλλά ουσιαστικές λεπτομέρειες που σχεδιάστηκαν ανά σημεία στο έργο, όπως, για παράδειγμα, η υπερύψωση του δαπέδου για τη σήμανση των διαφορετικών του λειτουργιών, με έμπνευση από τις παραδοσιακές κατοικίες όπου υπερύψωναν τα κρεβάτια και τα καθιστικά.

Ως προς την επιλογή των υλικών και της χρωματικής παλέτας, ο σκοπός ήταν να δημιουργηθεί μια ζεστή, φιλική ατμόσφαιρα, η οποία να προσδίδει, παράλληλα, μια επιμελώς ατημέλητη πολυτέλεια – τόση ώστε να μην χάνεται η αίσθηση της ζεστασιάς και του «σπιτικού».

Για το υλικό του δαπέδου χρησιμοποιήθηκαν κεραμικά τετράγωνα πλακίδια χρώματος κεραμιδί ματ με παχύ αρμό. Αντίθετα, η τοιχοποιία είναι μη λεία και στο χρώμα της άμμου, ενώ η οροφή είναι μια σύγχρονη ερμηνεία της παραδοσιακής ξύλινης, με καλάμια ανοιχτού χρώματος. Η επιλογή των συγκεκριμένων υλικών και αποχρώσεων έγινε για να αναδειχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο το δάπεδο, που αποτελεί το χαρακτηριστικό στοιχείο της κατοικίας.

Το έντονο δάπεδο ορίζει και τον διάδρομο που οδηγεί τον χρήστη από τους κοινόχρηστους χώρους του καθιστικού και της κουζίνας προς το εσωτερικό αίθριο, το οποίο καταλήγει στον ξενώνα.

Ο χώρος του υπνοδωματίου είναι ίδιας απόχρωσης με την τοιχοποιία, ώστε να ορίζει την ιδιωτική του χρήση. Η ντουλάπα είναι ανοιχτή αλλά υπερυψωμένη για μην μικραίνει τον χώρο, να διαχωρίζεται η λειτουργία της και παράλληλα να αποκτά αξία μέσα στο δωμάτιο, δημιουργώντας την αίσθηση ενός μικρού καθιστικού. Με αντίστοιχο τρόπο υπερυψώθηκε και οριοθετήθηκε το ντους στο προσωπικό λουτρό του ζευγαριού, αποκτώντας κι αυτό μια επιπρόσθετη αξία, και δημιουργώντας, παράλληλα, μια αίσθηση «αγκαλιάς» στον χρήστη που λούζεται. Και τα δύο αυτά σημεία του σπιτιού είναι ιδιαίτερα σημαντικά για το ζευγάρι, καθώς πρόκειται για τις δύο βασικές λειτουργικές χρήσεις της κατοικίας, που αφορούν την προσωπική τους περιποίηση και φροντίδα. Αυτός είναι και ο λόγος που η σχεδιαστική μας ομάδα αποφάσισε να τους αποδοθεί μια πιο μυσταγωγική και τελετουργική μορφή και αισθητική.

Το στοιχείο του ξύλου επικρατεί στις λεπτομέρειες και στις μικρές επιφάνειες της κατοικίας, όπως στον πάγκο της κουζίνας, στα καθίσματα και στο κρεβάτι, παραπέμποντας στην αισθητική του χωριού, χωρίς, όμως να την αντιγράφει. Παρόλο που το ξύλο ήταν το σήμα κατατεθέν των παλαιότερων αγροικιών, πλέον είναι ένα υλικό συνυφασμένο με την πολυτέλεια και την υψηλή αισθητική, αποτελεί, δηλαδή το κοινό σημείο μεταξύ των δύο. Με τον τρόπο που το αξιοποίησε λοιπόν, η ομάδα, κατάφερε να εξασφαλίσει μια απόλυτη ισορροπία μεταξύ του οικείου, φιλόξενου χώρου και της σύγχρονης, πολυτελούς κατοικίας.