Περιστεριώνας της Μυκόνου
Ανακαίνιση, Μελέτη και Σχεδιασμός
Ενοικιαζόμενες κατοικίες
Το έργο ανακαίνισης της κυκλαδίτικης κατοικίας με τον διατηρητέο παραδοσιακό περιστεριώνα είναι υπό εξέλιξη στο νησί της Μυκόνου, με στόχο να μετατραπεί σε ενοικιαζόμενες εποχιακές κατοικίες.
Το ανάγλυφο του εδάφους στο οποίο βρίσκεται έχει έντονη κλίση με θέα προς το νέο λιμάνι του νησιού, στην περιοχή του Τούρλου. Το κεντρικό κτίσμα αποτελείται από δύο ορόφους με δύο ανεξάρτητες κατοικίες. Το μικρό κτίσμα του παλιού περιστεριώνα δεν χρησιμοποιείται, καθώς έχει φθαρεί από τον χρόνο και την εγκατάλειψη, ενώ και η οροφή του έχει γκρεμιστεί.
Από τον πελάτη ζητήθηκε, εκτός από την ανακαίνιση του κεντρικού κτίσματος, να αποκατασταθεί και το κτίσμα του περιστεριώνα, ώστε να γίνει κι αυτό ένα πλήρως λειτουργικό τμήμα των ενοικιαζόμενων εποχιακών κατοικιών που θα δημιουργηθούν. Παράλληλα, για τον περιβάλλοντα χώρο των κτισμάτων η ομάδα μας κλήθηκε να σχεδιάσει καθιστικό χώρο, χώρο με δυνατότητα φιλοξενίας μαζώξεων, χώρο ψησίματος και κολυμβητική δεξαμενή με θέα προς τη θάλασσα.
Η έμπνευση για τη διαμόρφωση των ενοικιαζόμενων εποχιακών κατοικιών «Περιστεριώνας της Μυκόνου» προήλθε από τα ίδια τους τα μοναδικά χαρακτηριστικά: τις αναλογίες του κτηρίου με το μεγάλο ύψος και τη μικρή επιφάνεια, τον περιστεριώνα, για τον οποίο έπρεπε να βρεθεί μια λειτουργική λύση, αλλά και την ήδη γκρεμισμένη οροφή του, που τελικά διατηρήθηκε. Με αφορμή την ιδιαιτερότητα του κτίσματος του περιστεριώνα, η σχεδιαστική ομάδα αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ησυχαστήριο – έναν χώρο απομόνωσης και χαλάρωσης για ένα έως δύο άτομα.
Κεντρική σχεδιαστική ιδέα ήταν η εστίαση της προσοχής του επισκέπτη προς τα πάνω. Να είναι, δηλαδή, ένας χώρος που τις βραδινές και απογευματινές ώρες θα ξαπλώνει και θα ατενίζει τον ουρανό.
Αυτή η μακρόστενη γεωμετρία του κτηρίου είναι σαν να κατευθύνει το βλέμμα του επισκέπτη προς τα πάνω. Η ομάδα ήθελε να επεκτείνει κι άλλο το ύψος του κτηρίου και, με το άνοιγμα της οροφής, ο επισκέπτης να αισθάνεται τον εσωτερικό χώρο του περιστεριώνα ψηλότερο απ’ ό,τι πραγματικά είναι. Το άνοιγμα της οροφής δεν προσφέρει μόνο θέα στον κυκλαδίτικο ουρανό, αλλά δίνει και μία ανάσα στον χώρο, ο οποίος είναι αρκετά μικρός. Για να ενισχυθεί ακόμα περαιτέρω αυτή η αίσθηση «ανάτασης», το κάθισμα του περιστεριώνα στο οποίο θα ξαπλώνει ο φιλοξενούμενος θα είναι υφασμάτινο και πάνω από ύψος του δαπέδου – σαν μια αιώρα, ή σαν ένα δίχτυ που στερεώνεται από τον έναν τοίχο στον άλλον.
Το δάπεδο κάτω από το προσκέφαλο του καθίσματος είναι μερικούς πόντους υπερυψωμένο από το υπόλοιπο. Με τη διαφορά του επιπέδου σηματοδοτείται ένας χώρος τύπου «πάγκος» χαμηλός μεν, αλλά υπερυψωμένος και καθαρός, που ξεχωρίζει από το πάτωμα στο οποίο πατάει ο επισκέπτης, έτσι ώστε να μπορεί να εξυπηρετήσει διαφορετικές χρήσεις.
Άλλο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κτίσματος του περιστεριώνα είναι οι τετράγωνες εσοχές στους εσωτερικούς τοίχους, οι οποίες χρησίμευαν αρχικά για τη φιλοξενία των περιστεριών. Διατηρήθηκαν και αξιοποιήθηκαν κι αυτές με τη σειρά τους, έτσι ώστε να μπορεί ο εκάστοτε επισκέπτης να αφήνει προσωπικά αντικείμενα όπως ένα ποτήρι ή ένα βιβλίο, αλλά και για να τοποθετούνται διακοσμητικά χώρου από τον ιδιοκτήτη.
Όπως και στο κυρίως κτήριο, τις κατοικίες, το επικρατές χρώμα στις όψεις είναι το λευκό. Στον περιβάλλοντα εξωτερικό χώρο χρησιμοποιήθηκαν πλάκες ανοιχτού γκρι χρώματος της πέτρας. Αντίστοιχα, στον περιστεριώνα οι τοίχοι είναι λευκοί εσωτερικά και εξωτερικά, και το δάπεδο είναι το ίδιο με του εξωτερικού χώρου. Το λευκό, εκτός από τη συνθετική συνοχή που πετυχαίνει, κάνει επιπρόσθετα τον χώρο πιο φωτεινό, δημιουργώντας την αίσθηση ότι είναι μεγαλύτερος, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και τις εσωτερικές εσοχές του τοίχου, τονίζοντας τις σκιές και το περιεχόμενό τους. Η χρήση του συγκεκριμένου δαπέδου επιλέχθηκε με σκοπό την ενοποίηση του περιστεριώνα με τον εξωτερικό χώρο, ώστε να προδιαθέτει τον φιλοξενούμενο να τον αξιοποιήσει – να ξαπλώσει εκεί αφού κάνει το μπάνιο του στην πισίνα, για παράδειγμα. Έτσι, το κτίσμα του περιστεριώνα αποκτά έναν νέο, κοινόχρηστο χαρακτήρα εντός των ενοικιαζόμενων εποχιακών κατοικιών.
Το ανάγλυφο του εδάφους στο οποίο βρίσκεται έχει έντονη κλίση με θέα προς το νέο λιμάνι του νησιού, στην περιοχή του Τούρλου. Το κεντρικό κτίσμα αποτελείται από δύο ορόφους με δύο ανεξάρτητες κατοικίες. Το μικρό κτίσμα του παλιού περιστεριώνα δεν χρησιμοποιείται, καθώς έχει φθαρεί από τον χρόνο και την εγκατάλειψη, ενώ και η οροφή του έχει γκρεμιστεί.
Από τον πελάτη ζητήθηκε, εκτός από την ανακαίνιση του κεντρικού κτίσματος, να αποκατασταθεί και το κτίσμα του περιστεριώνα, ώστε να γίνει κι αυτό ένα πλήρως λειτουργικό τμήμα των ενοικιαζόμενων εποχιακών κατοικιών που θα δημιουργηθούν. Παράλληλα, για τον περιβάλλοντα χώρο των κτισμάτων η ομάδα μας κλήθηκε να σχεδιάσει καθιστικό χώρο, χώρο με δυνατότητα φιλοξενίας μαζώξεων, χώρο ψησίματος και κολυμβητική δεξαμενή με θέα προς τη θάλασσα.
Η έμπνευση για τη διαμόρφωση των ενοικιαζόμενων εποχιακών κατοικιών «Περιστεριώνας της Μυκόνου» προήλθε από τα ίδια τους τα μοναδικά χαρακτηριστικά: τις αναλογίες του κτηρίου με το μεγάλο ύψος και τη μικρή επιφάνεια, τον περιστεριώνα, για τον οποίο έπρεπε να βρεθεί μια λειτουργική λύση, αλλά και την ήδη γκρεμισμένη οροφή του, που τελικά διατηρήθηκε. Με αφορμή την ιδιαιτερότητα του κτίσματος του περιστεριώνα, η σχεδιαστική ομάδα αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ησυχαστήριο – έναν χώρο απομόνωσης και χαλάρωσης για ένα έως δύο άτομα.
Κεντρική σχεδιαστική ιδέα ήταν η εστίαση της προσοχής του επισκέπτη προς τα πάνω. Να είναι, δηλαδή, ένας χώρος που τις βραδινές και απογευματινές ώρες θα ξαπλώνει και θα ατενίζει τον ουρανό.
Αυτή η μακρόστενη γεωμετρία του κτηρίου είναι σαν να κατευθύνει το βλέμμα του επισκέπτη προς τα πάνω. Η ομάδα ήθελε να επεκτείνει κι άλλο το ύψος του κτηρίου και, με το άνοιγμα της οροφής, ο επισκέπτης να αισθάνεται τον εσωτερικό χώρο του περιστεριώνα ψηλότερο απ’ ό,τι πραγματικά είναι. Το άνοιγμα της οροφής δεν προσφέρει μόνο θέα στον κυκλαδίτικο ουρανό, αλλά δίνει και μία ανάσα στον χώρο, ο οποίος είναι αρκετά μικρός. Για να ενισχυθεί ακόμα περαιτέρω αυτή η αίσθηση «ανάτασης», το κάθισμα του περιστεριώνα στο οποίο θα ξαπλώνει ο φιλοξενούμενος θα είναι υφασμάτινο και πάνω από ύψος του δαπέδου – σαν μια αιώρα, ή σαν ένα δίχτυ που στερεώνεται από τον έναν τοίχο στον άλλον.
Το δάπεδο κάτω από το προσκέφαλο του καθίσματος είναι μερικούς πόντους υπερυψωμένο από το υπόλοιπο. Με τη διαφορά του επιπέδου σηματοδοτείται ένας χώρος τύπου «πάγκος» χαμηλός μεν, αλλά υπερυψωμένος και καθαρός, που ξεχωρίζει από το πάτωμα στο οποίο πατάει ο επισκέπτης, έτσι ώστε να μπορεί να εξυπηρετήσει διαφορετικές χρήσεις.
Άλλο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κτίσματος του περιστεριώνα είναι οι τετράγωνες εσοχές στους εσωτερικούς τοίχους, οι οποίες χρησίμευαν αρχικά για τη φιλοξενία των περιστεριών. Διατηρήθηκαν και αξιοποιήθηκαν κι αυτές με τη σειρά τους, έτσι ώστε να μπορεί ο εκάστοτε επισκέπτης να αφήνει προσωπικά αντικείμενα όπως ένα ποτήρι ή ένα βιβλίο, αλλά και για να τοποθετούνται διακοσμητικά χώρου από τον ιδιοκτήτη.
Όπως και στο κυρίως κτήριο, τις κατοικίες, το επικρατές χρώμα στις όψεις είναι το λευκό. Στον περιβάλλοντα εξωτερικό χώρο χρησιμοποιήθηκαν πλάκες ανοιχτού γκρι χρώματος της πέτρας. Αντίστοιχα, στον περιστεριώνα οι τοίχοι είναι λευκοί εσωτερικά και εξωτερικά, και το δάπεδο είναι το ίδιο με του εξωτερικού χώρου. Το λευκό, εκτός από τη συνθετική συνοχή που πετυχαίνει, κάνει επιπρόσθετα τον χώρο πιο φωτεινό, δημιουργώντας την αίσθηση ότι είναι μεγαλύτερος, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και τις εσωτερικές εσοχές του τοίχου, τονίζοντας τις σκιές και το περιεχόμενό τους. Η χρήση του συγκεκριμένου δαπέδου επιλέχθηκε με σκοπό την ενοποίηση του περιστεριώνα με τον εξωτερικό χώρο, ώστε να προδιαθέτει τον φιλοξενούμενο να τον αξιοποιήσει – να ξαπλώσει εκεί αφού κάνει το μπάνιο του στην πισίνα, για παράδειγμα. Έτσι, το κτίσμα του περιστεριώνα αποκτά έναν νέο, κοινόχρηστο χαρακτήρα εντός των ενοικιαζόμενων εποχιακών κατοικιών.
